Un testimoniatge d’un dels professors d’aqueste cors un pauc diferent de l’EOE 2025
Ai cercat e recercat un adjectiu per qualificar la bicicletada de 2025… cal contextualizar e rampelar qu’aquela edicion es lo reviscòl de l’idèa que foguèt menada e portada pel Bernat Bergé qualques decennias aperabans. Èra doncas una primièra tant pels organizators coma pels estagiaris. Primièr còp que preniam la bicicleta a l’EOE, que s ortissiam cada jorn de l’Oustal e que l’integralitat dels corses èran balhats a l’aire liure. E per aculhir aquel vam novèl i agèt… un calimàs que te disi pas !
Per trobar l’adjectiu precís me cal manlevar un mot a un dialècte d’extrèma nòrd d’Occitània… Òm pòt doncas qualificar la bicicletada de 2025 de «rock’n roll» !
Partiguèrem lo diluns jos 40°C. Direccion l’ostal de l’avelana. Gardi plan en memòria la susada que nos prenguèrem quand butàvem las bicicletas dins la pujada qu’i menava. Caliá èsser fat e fòl…
Lo dimars, pas questions de se tornar far enganar, partiguèrem a las aubetas per profitar de la frescura. Aital prenguèrem la bastida de Montflanquin d’assaut. Lo tantòst decidiguèrem de far cors a la terrassa d’un cafè ont una fada nos pagava de gòts. I aprenguèrem un fais de causas sul l’istòria dels resistents que foguèron emprisonats a Vilanuèva d’Òut. Sul retorn cap a l’Oustal, agèrem una idèa d’engèni… s’arrestar a la fabrica de Beneset de la Luna per li crompar delicioses glacets plan originals.
Lo dimècres, un vent de joinessa venguèt far créisser nòstra còla. Amb l’escol’adò montèrem la legendària còsta de Pujòls. I passèrem un polit moment avans de davalar a la piscina de Malventre ont los tobogans nos esperavan. A la fin de la jornada, los adolescents nos partegèron lors projeccions per l’EOE : la relèva es assegurada !
Lo dijòus, prenguèrem la direccion del musèu del Fetge Gras a Frespech ont foguèrem mes a l’espròva… Aprèp aver montat la pujada del puèg, nos presentèrem als emplegats del musèu qu’èran suspreses de nos veire… Pensavan qu’aviam avançat la reservacion d’un jorn (i agèt una confusion entre la reservacion facha per l’EOE per la sortidas del dimècres e aquela per la bicicleta del dijòus). L’estela locala, Yves Boissière, èra doncas absent. La visita se deviá far amb un «idio-guide». La còla tocava lo fons… Èra sens comptar qu’aviam un organizator extraordinari, capable de s’adaptar a totas las situacions tant son saber sembla pas conéisser de limita. Lo Pèire Olivier nos faguèt la visita a la manièra d’una conferéncia gesticulada que mescla un saber freg (teoric) amb un saber caud (empiric). Foguèt una visita rica e esmoventa.
A la fin, lo musèu nos preguèt d’acceptar una botelha de vin blanc per esperar l’Yves Boissièra que deviá tornar del mercat. Tanlèu arribat escambièrem e nos serviguèt d’aigardent que nos donèt de vam pel tantòst e son debat filosofic sul ligam entre la natura e l’òme !
Lo divendres, darrièr jorn, visitèrem lo musèu de la pruna confida : una valorizacion del meravilhós terrador agenés. Al retorn, sens que siaguèsse previst al programa oficial, nos arrestèrem a la plantolièra GENTIÉ per cabussar dins la piscina e descobrir los empèuts renommats.
QUINA AVENTURA ! VISCA L’AVENTURA !